دلـــــنوشـــــــته ی یکی از دوستان
اول راه بودیم ...
گفتن فضای مجازی !
گفتن شده ابزار تبلیغاتی دشمن!
بچه مذهبی ها عقب نمونید!
" آنقدر صفحه بسازید و مطلب نشر دهید و دینتان را به عالم نشان دهید که آنها عقب بکشند "
اما چه شد؟!
کم کم صفحه های عقیدتی خصوصی شد ..
کم کم عکس های شخصی
کم کم " اشتراک زندگی خصوصی " با همه ...
کم کم "خواهر"
"برادر"
"خواهر عزیزم"
"برادر گلم" ...
کم کم بچه مذهبی ها "کم حیا" شدند ...
کم کم شوخی با نامحرم ...
کم کم دایرکت
کم کم چت ..
مگه جایی که فقط تو باشی و نامحرم ، نفر سوم شیطون نیست؟... فکر کن !
کم کم دشمن ها به اهدافشون رسیدن
کم کم...
علیکم بانفسکم !
آقا پسر مذهبی !
برادر من!
حداقل روی اهداف نفسانی خودت
پوشش دین و جذب حداکثری نذار!
خانم چادری!
آقایی که با دیدن عکست که اتفاقا توشم باحجابی،
میگه خدا حفظت کنه
میگه چادر بهت میاد!
اون زیر پست بدحجابم می نویسه که چی بهش میاد ...
آی پسر و دختر مذهبی !
نکنه منتظری شیطون با نیرنگ پارتی و شماره دادن و دور دور کردن بیاد
سراغت؟!
تو هم با افتخار احساس کنی چقدر مومنی!
نخیر ... برای امثال ما ، از این جاها شروع میشه
که کمتر احساس گناه کنیم
که کم کم از راه بدر بشیم...
به یه جایی می رسی ، می بینی
دیگه "اشک" نداری
حال نماز و دعا نداری
دیگه اصلا نماز شب کیلویی چند؟؟
دعای کمیل؟ مال قدیما بود ...
کم کم آلارم "نفس لوامه" خاموش میشه
بترس... همین که نماز اول وقتت از بین بره ، باعث خوشحالی دشمنه ••• آره
اینطوریاست ...
اول راه بودیم
ولی دیگه حالا زدیم تو جاده خاکی
براتون آرزوی موفقیت میکنم
